Dit is echt een doorbraak. Ik ben ergens ver weg wel helemaal door het dolle heen. Niet dat ik hier triomfantelijk zit te typen, maar ergens voel ik een sprankeltje van hoop. Het is me gelukt. Ik ben naar boven gegaan zonder te eten. Dagen en dagen heb ik het me voorgenomen: ik ga niet meer eten na het avondeten, ook niet na een volleybaltraining. Ik zat te wachten op die dag. Die dag dat het me zou lukken. Ik had net een stemmetje in mijn hoofd en dacht 'dit móet ik met jullie delen'. Dit is mijn doorbraak. De dag waarop ik begin. De keer waarbij ik het voor het eerst volhoud (langer dan twee dagen).
Ik heb altijd de gewoonte dat ik mijn vriendje bel wanneer ik naar huis fiets van de sporthal naar mijn kamer. Dat is altijd ons standaard belmomentje, waarin ik altijd in het honderduit praat en hij het keer op keer aanhoort. In ieder geval: ik kwam bellend de kamer binnen. Ik had mijn tas al op de bank gegooid. Mijn jas ernaast. Was klaar om te gaan eten. Vroeg nog (voor de twintigste keer) 'maar, vind je me dan echt nooit dik?' toen het ineens stil was aan de andere kant van de lijn. Ik keek naar het scherm van mijn mobiel: zwart. Maar, dat is normaal! Drukte het knopje in: nog steeds zwart. Hij was uitgevallen. Ineens schoot me te binnen dat mijn batterij voor de training inderdaad nog maar voor twintig procent was volgeladen. Zucht. Zo staande naast de bank bedacht ik me dat het eigenlijk een goed duwtje in de rug was. Ik kon niet eten, mijn spullen pakken, de lichten uitdoen en naar boven gaan. Om mijn mobiel op te laden. Dan zou de stap te groot zijn om nog terug te gaan. Terug die donkere kamer in. Ik houd niet van donker. En dan zou ik Thomas trots kunnen vertellen dat ik tóch niet gegeten had, terwijl hij zij dat ik dat wel mocht. Toch niet van die twee knapperige, geroosterde, heerlijke boterhammen. Met kipfilet. Want ik had het al helemaal in gedachten. Laat dit dan het begin zijn van de omslag. Laat het alsjeblieft het begin zijn van mijn omslag. Gezond eten, veel water drinken en wat vitamine-B pillen slikken omdat mijn mama dat had aangeraden na nogal wat chagrijnige buien. En guess what? Die buien zijn weg. Maar dat kan ook aan de zon liggen. Of aan het welbekende placebo-effect. Of zijn het toch die lekkere boterhammen? Ik ga het proberen. Laat ik een doel stellen van 30 dagen. Duimen jullie voor me? Ik houd jullie op de hoogte. Denk ik. Tenzij het mislukt, dan durf ik het niet.
Een paradijs van kruiden en een heerlijk moeder-dochterdagje!
Wat me aantrok waren droge stukjes brood. Ik liep met mijn moeder langs alle leuke winkeltjes toen het brood me ineens opviel. Ik ben een broodmonster dus dat kwam eigenlijk wel goed uit. We hadden net een uur gefietst en al een tijd door het winkelcentrum gehobbeld dus ik vond het wel tijd voor wat eten. Het zag er uitnodigend uit. Als een automatisme liepen mama en ik erop af. Er stonden vier witte schoteltjes voor met tapenades. We namen een hap, keken elkaar aan, kikte goedkeurend en maakte tegelijk een 'mmm' geluid. Het duurde niet lang of onze ogen glinsterde al: wij gingen wat kopen! Als ware shopdiva's liepen we de winkel binnen. Het zal je niet verassen dat we met vier potjes naar buiten kwamen inclusief de beste olijfolie. Ik zal het niet ontkennen dat ik zo ongeveer nog tien tapenades in de winkel geproefd had en toen vertelde ze óók nog dat je de kruiden en olijfolie tot pastasaus kon maken. Ik was om.
De Oil en Vinegar. Ik kende ze voor vandaag niet eens of naja, in ieder geval niet goed. Het winkeltjes was een paradijs van kruiden en laat ik me nou net gisteren te hebben voorgenomen een echte keukenprinces te worden. Ja echt, ik wil, moet en zal echt goed leren koken! Vrijdag en zaterdag vertoefde ik samen met mijn lieve vriend in mijn studentenhuis. Mijn huisgenoten waren allemaal naar thuis thuis (waar ze met hun ouders wonen) dus we hadden het hele huis voor ons alleen. We hebben beide avonden ons best gedaan met koken, maar toch vonden we het allebei nog niet echt een heel groot succes (het kan altijd beter!) Tuurlijk kan ik wel een beetje standaard koken, maar ik zou graag echt meer willen leren over kruiden, sausjes en bijzondere gerechten. In ieder geval heb ik een nieuwe favoriete winkel, een hele leuke moeder-dochter dag gehad en lekker twee uur gefietst en van het zonnetje genoten. Kennen jullie de Oil & Vinegar en kopen jullie er wel eens wat?
Bron en link naar de webshop: http://nl.oilvinegar.com/
De Oil en Vinegar. Ik kende ze voor vandaag niet eens of naja, in ieder geval niet goed. Het winkeltjes was een paradijs van kruiden en laat ik me nou net gisteren te hebben voorgenomen een echte keukenprinces te worden. Ja echt, ik wil, moet en zal echt goed leren koken! Vrijdag en zaterdag vertoefde ik samen met mijn lieve vriend in mijn studentenhuis. Mijn huisgenoten waren allemaal naar thuis thuis (waar ze met hun ouders wonen) dus we hadden het hele huis voor ons alleen. We hebben beide avonden ons best gedaan met koken, maar toch vonden we het allebei nog niet echt een heel groot succes (het kan altijd beter!) Tuurlijk kan ik wel een beetje standaard koken, maar ik zou graag echt meer willen leren over kruiden, sausjes en bijzondere gerechten. In ieder geval heb ik een nieuwe favoriete winkel, een hele leuke moeder-dochter dag gehad en lekker twee uur gefietst en van het zonnetje genoten. Kennen jullie de Oil & Vinegar en kopen jullie er wel eens wat?
Ik lig er praktisch elke nacht wakker van. Letterlijk.
De struggle genaamd 'op tijd slapen'. Ik vraag me vaak af of jullie daar ook wek eens last van hebben. Ik lig er zelf namelijk praktisch elke nacht wakker van: letterlijk. Vroeger was het heel anders. Vroeger wílde ik nooit slapen. "Chantal, je moet nú naar boven" was iets dat elke avond steevast wel weer terug kwam. Vaak ging ik dan nog tot diep in de nacht msn'en, stiekem nog dat ene spannende boek uitlezen of sloop ik nog even naar de kamer van mijn zusje. Tegenwoordig probeer ik krampachtig elke avond op tijd te slapen. Soms slaag ik er niet eens in om voor middernacht in bed te liggen, een andere keer lig ik er bij wijze van spreken om acht uur al in en dan nog maakt het niet uit wát ik doe, ik slaap toch niet voor middernacht. En dat, terwijl ik weet dat als ik mijn ogen dicht doe ik vaak binnen een paar seconden al weg ben en ik me veel happyer voel de volgende ochtend als ik op tijd ben gaan slapen. Waar gaat het fout?
Mijn IPhone. Het is een schattig ding hoor. Ik sleep hem overal naar toe en hij ligt elke avond trouw naast mijn bed (het klinkt net alsof ik het over mijn vriend heb, die op dit moment op een matras naast mijn bed op de grond ligt) aan de oplader (nu gaat het toch wel een beetje vreemd klinken). De leukste gesprekken zijn altijd laat in de avond. Ook heb ik vaak mijn vriend overdag niet zoveel gesproken en wil ik 's avonds toch een soort van de schade inhalen. Ik check nog even Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin' (ja, zonder dat te checken kan ik echt no way slapen) en als ik hem dan eindelijk heb weggelegd gebeurt het vaak dat ik hem tóch nog even pak. In ieder geval denk ik dat het probleem zich deels bij mijn IPhone bevindt, maar ook deels mij het fenomeen 'luiheid'. Ik kan de keren niet op twee handen tellen dat ik alvast in bed was gaan liggen, maar mijn tanden nog moest poetsen of rustig aan het bloggen was nog laat in de avond en die stap om op te staan echt veel te groot was. Liever lui dan moe zeggen ze toch?
Ik heb me al vaak voorgenomen 'vanaf vandaag elke nacht voor 10 uur in bed te liggen en voor half 11 te slapen' en de keren zijn gemakkelijk op één hand te tellen dat dat gelukt is. Niet vaak dus. Toch gaat er niets boven echt lekker wakker worden, dus ik ga het wéér een keer proberen. Elke avond voor 11 uur slapen, duimen jullie mee?
Bron: www.weheartit.com
Mijn IPhone. Het is een schattig ding hoor. Ik sleep hem overal naar toe en hij ligt elke avond trouw naast mijn bed (het klinkt net alsof ik het over mijn vriend heb, die op dit moment op een matras naast mijn bed op de grond ligt) aan de oplader (nu gaat het toch wel een beetje vreemd klinken). De leukste gesprekken zijn altijd laat in de avond. Ook heb ik vaak mijn vriend overdag niet zoveel gesproken en wil ik 's avonds toch een soort van de schade inhalen. Ik check nog even Facebook, Twitter, Instagram en Bloglovin' (ja, zonder dat te checken kan ik echt no way slapen) en als ik hem dan eindelijk heb weggelegd gebeurt het vaak dat ik hem tóch nog even pak. In ieder geval denk ik dat het probleem zich deels bij mijn IPhone bevindt, maar ook deels mij het fenomeen 'luiheid'. Ik kan de keren niet op twee handen tellen dat ik alvast in bed was gaan liggen, maar mijn tanden nog moest poetsen of rustig aan het bloggen was nog laat in de avond en die stap om op te staan echt veel te groot was. Liever lui dan moe zeggen ze toch?
Ik heb me al vaak voorgenomen 'vanaf vandaag elke nacht voor 10 uur in bed te liggen en voor half 11 te slapen' en de keren zijn gemakkelijk op één hand te tellen dat dat gelukt is. Niet vaak dus. Toch gaat er niets boven echt lekker wakker worden, dus ik ga het wéér een keer proberen. Elke avond voor 11 uur slapen, duimen jullie mee?
Abonneren op:
Posts (Atom)