Dat gevoel na een romantische en perfecte film

Slaakt een diepe zucht. Wie? Wat? Huh? Waarom? Waar? Juist ja, ik heb dus net een film gekeken met mijn twee huisgenootjes op de bank en kom haast om in dat hele fijne gevoel. Oh oh, daar heb je hem weer. Ik heb weer een bui en dit is de romantische bui. "Alles is familie". Maar goed, om de film gaat het niet echt. Het gaat gewoon om dat romantische. En dat gevoel dat je daarna hebt. Dan voelt het toch ineens wel heel alleen zo op mijn studentenkamertje. Maar goed, ook daar wilde ik het eigenlijk helemaal niet over hebben. Ondertussen worden mijn posts steeds minder samenhangend. Maar goed hè, ze hoeven ook niet de prijs te winnen voor de meest samenhangende posts. Ik noem ze niet voor niets 'brabbels'. Ohja, dat weten jullie natuurlijk helemaal niet, maar ik had naast deze titel ook een tweede titel gemaakt, met ook een pijl naar mijn blogposts, voor als ik daar zin in zou hebben. Met deze titel benoem ik mijn posts tot brabbels. Dus bij deze. Ik ga maar een einde maken aan deze brabbel en dan maar eens kijken of ik nog het één en ander in mijn notitieboekje ga schrijven. Of brabbelen. Het is maar net hoe je het wilt noemen.