Follow on Bloglovin

Het bericht dat zonder titel begon.
Het is echt een 'once in a lifetime' ding.
Ik begin altijd me titels.

Leuk hoor, zo'n tafel met grote ruimtes tussen de planken. Het zag er leuk en robuust uit en paste perfect in mijn kamertje. Ja, duh. Maar praktisch? Oké, ik moet toegeven, meestal heb ik er geen last van. Het zal vast liggen aan die onhandigheid van mij vandaag. Vast een virus. Het onhandigheidsvirus. Mijn pen heeft ondertussen al twee keer op de grond gelegen en mijn potlood gaat daar nog eens even over heen met vier keer. Waar is mijn coördinatie heen? Nu ik dit typ, zijn mijn ogen bijna van die computerblokjes van het naar mijn laptopscherm staren. Ik heb alle vakken die worden aangeboden binnen Minors in Wageningen doorgenomen en mijn ogen staan er scheel van. Nee, seriously. Dit is geen grapje, dan heb ik zo'n moment dat ik gewoon niet meer echt kan scherpstellen. Oh en overal vliegen of lopen in mijn kamer van die fruitvliegjes. Waar die vandaan komen? Geen idee! Ik heb er al drie gedood, waarna ik me ga bedenken dat zij ook een papa en mama en misschien wel broertje of zusje hebben en... oké ik plet er dus net weer eentje onder mijn hand. Wat zijn die vliegjes toch irritant en wat ben ik toch weinig meelevend met die verdoemde kleine zwarte overal opduikende vliegjes. Wat ik ook nog wilde zeggen (of eigenlijk typen, want als ik het zeg is er niemand in de wijde omgeving die dit gaat horen) is dat ik de helft niet heb afgekregen van mijn to-do listje en ook niet meer van plan ben deze af te maken. Even rust. Even bloggen. Even zen. Adios!

Reageer op dit artikel | Geschreven door Chantal Goenee

Een reactie posten