Follow on Bloglovin

Over dingen laten voor wat ze zijn

Waarschuwing: dit bericht is eigenlijk alleen leesbaar als je snelle denkswitches kunt maken.

Waarom deze foto? Omdat ik stiekem weet dat mijn lieve krullenbolletje dit super leuk vind. Mijn vriend heeft een bus. Een volkswagenbusje. Eigenlijk kan ik trouwens nu gewoon zeggen: schat, jij hebt een busje! Omdat hij de enige is die deze blogpost leest, inclusief ik en mijn ouders omdat ik daar dan af en toe om vraag. Ik heb nog steeds geen spijt van het opzetten van dit blog. Ik denk en geloof gewoon dat het therapeutisch werkt: ik vind het heerlijk dat ik gewoon 'mijn ding' hier kwijt kan. Het plaatje zegt dan wel 'stop thinking', maar dat is nu niet echt wat ik aan het doen ben. Ik vind het heerlijk om na te denken juist! En dingen te plannen zodat ik weet hoe ze gaan verlopen. Zekerheid. Ja, zekerheid, daar houd ik wel van. Maar ik snap dus ook wel goed dat andere meiden en mensen het lekker vinden en dat het voor hun werkt om dingen 'los te laten' en 'gewoon maar te laten gebeuren'. Misschien werkt het wel voor jou! Voor wie? Ja, voor wie eigenlijk? Want ik zeg wel 'jou', maar wederom is het alleen vriendjelief die dit leest. En nee, ook voor hem werkt dit niet. Denk ik. Weet ik. Jeetje zeg, wat zit ik nu te doen alsof ik hem ken. Maar ik ken hem ook! Denk ik? Had ik het nou net niet over zekerheid?! Oké, ik ken hem. For sure. Dus waar was ik gebleven? Mijn doel? Ik ga alles gewoon maar laten gebeuren in de hoop dat we de komende 80 jaar dan nog samen zijn. Oké. Nee dus. Dit was één grote (eigenlijk kleine) grap. Ik ga er gewoon voor zorgen dat dat gebeurd. Hè hè, zo ken ik mezelf weer!
 

Reageer op dit artikel | Geschreven door Chantal Goenee

Een reactie posten