Nergens aan vast willen zitten

Ik ben eruit. Ik zat op de bank, voor de zoveelste keer mijn blog open te klikken, toen de gedachte ineens in mij opkwam. Ik wil nooit ergens aan vast zitten. Behalve aan mijn vriendje, maar dat was in het begin ook nog een hele struggle. Ik wil wel lekker bloggen, maar geen dertig volgers hebben die allemaal van mij verlangen dat ik wat schrijf, waardoor ik eigenlijk dichtklap of een beklemmend gevoel heb omdat ik vastzit aan het bloggen. Nee, geef mij maar zo'n leeg blog als deze, waarop ik gewoon lekker alles kan zetten wat ik wil. Lekker typen en in mijn hoofd dingen op een rijtje zetten. Wat ben ik ook filosofisch soms. Het liefst plan ik ook niets van te voren. Nergens aan vast zitten, heerlijk. Dingen doen wanneer ik zin heb om ze te doen, niet omdat ze gepland zijn. Al zou ik het heerlijk vinden als mijn schatje nu aan de deur stond, we hebben nog niks gepland en voorlopig staat er eerst nog op de planning om mijn kamer op te ruimen. Ik stel het echter al de hele dag uit. Maar goed, doordat ik geen planning heb, kan ik wel lekker alles pas doen als ik er zin in heb. Zo is dat.